Aralarında Avrupa Birliği, Kanada, Japonya ve bazı Pasifik Ada devletlerinin de bulunduğu 47 ülke, iklim değişikliğiyle mücadele amacıyla, denizcilik sektörünün sera gazı emisyonlarından ücret alınması için destek topladı. Halen Uluslararası Denizcilik Örgütü’nde (IMO) görüşülmekte olan teklifler, sektör tarafından üretilen her bir ton CO2 için bir ücret uygulanmasını öneriyor.
Karbon vergisini destekleyen ülkelerin sayısı, 20 ülkenin bu fikri onayladığı geçen yılki Fransa iklim finansmanı zirvesinden bu yana iki kattan fazla arttı. Bu vergiyi destekleyenler, düşük karbonlu gemicilik yakıtlarının geliştirilmesine ve yoksul ülkelerin daha çevreci uygulamalara geçişine yardımcı olmak üzere yeniden yatırım yapılabilecek fonlarla yılda 80 milyar doların üzerinde gelir elde edilebileceğine inanıyor.
Ancak teklif, verginin ticarete bağımlı gelişmekte olan ekonomileri haksız yere cezalandıracağını savunan Çin ve Brezilya gibi ülkelerin muhalefetiyle karşı karşıya. Konsensüs esasına göre çalışan ancak çoğunluk desteğiyle de karar alabilen IMO, üye devletlerin bu konuda bölündüğünü gördü.
BM kuruluşu 2030 yılına kadar emisyonlarda %20’lik bir azalma ve 2050 yılı civarında net sıfır emisyon hedefliyor. Farklı görüşlere rağmen, bir emisyon fiyatı üzerinde anlaşmaya varılması amacıyla tartışmalar devam ediyor.
Marshall Adaları ve Vanuatu, diğerlerinin yanı sıra, ton başına 150 dolarlık bir CO2 ücreti önerisinde bulundu. Bu fiyat noktası, düşük karbonlu amonyak yakıtlı sistemlere yapılacak yatırımları geleneksel gemilere göre ekonomik açıdan daha uygun hale getirme potansiyeline sahip olarak görülüyor. Vanuatu’nun iklim bakanı Ralph Regenvanu, hızlı ve önemli bir geçiş ihtiyacını vurguladı.
AB, Japonya, Namibya, Güney Kore ve Uluslararası Deniz Ticaret Odası tarafından desteklenen bir başka öneri ise gemicilik emisyonları için bir fiyat ile denizcilik yakıtları için küresel bir emisyon standardının birleştirilmesini öneriyor. AB yetkilisi IMO’nun hedeflerine ulaşmak için her iki tedbirin de gerekli olduğunu belirtirken, Eylül ayında yapılacak bir toplantı hem yakıt standardının hem de emisyon fiyatının ilerletilip ilerletilmeyeceğine karar vermek için son tarih olacak.
Çin, Brezilya, Arjantin ve diğer ülkeler ise alternatif bir yaklaşım önererek, tüm denizcilik emisyonları için bir vergi yerine, uyumsuzluk için mali cezalar içeren küresel bir yakıt emisyon yoğunluğu sınırını savundular.
Anlaşmazlıklara rağmen, tek tek ülkelerin kendi standartlarını empoze etmesini önlemek için küresel tedbirler oluşturmaya yönelik kolektif bir çaba var, bu da parçalanmış bir pazara yol açabilir. AB, küresel bir anlaşmaya varılamaması halinde 2028 yılına kadar CO2 piyasasına daha fazla uluslararası gemicilik emisyonunu dahil edebileceğini belirtmiştir.
Ücretin idaresi ve gelirlerin yeniden yatırımı konusunda da tartışmalar devam etmektedir. Kanada, IMO’nun bir emisyon fiyatının temel tasarımı üzerinde anlaşmaya varmasını, ancak konunun siyasi hassasiyetini kabul ederek gelirlerin nasıl kullanılacağına ilişkin kararı ertelemesini önerdi.
Marshall Adaları delegesi Albon Ishoda, ayrıntılar üzerindeki tartışmaların bir anlaşmaya varılmasını engellemeyeceği umudunu dile getirerek, uzlaşmaya varılmasındaki zorluklara rağmen ilerleme kaydedilmesi gerektiğini vurguladı.
Reuters bu makaleye katkıda bulunmuştur.
Bu makale yapay zekanın desteğiyle oluşturulmuş, çevrilmiş ve bir editör tarafından incelenmiştir. Daha fazla bilgi için Şart ve Koşullar bölümümüze bakın.
